Radio Derf (Playlista)

derf

Robert Plant - Sixty Six To Timbuktu

Dwukompaktowy album Sixty Six To Timbuktu podsumowuje całą dotychczasową karierę solową Roberta Planta. Na pierwszym dysku mamy głównie utwory pochodzące z albumów nagranych przez niego po rozwiązaniu Led Zeppelin, jak smakowite, przesycone zeppelinowym duchem Tie Dye On The Highway z Manic Nirvana, Calling To You z Fate Of Nations oraz Dirt In A Hole i przeróbka Darkness Darkness z repertuaru The Youngbloods z Dreamland. Bardziej popowe oblicze artysty reprezentują ballady w rodzaju Big Log z The Principle Of Moments, Ship Of Fools z Now And Zen i I Believe z Fate Of Nations (pominięto uwielbiany przez polskich fanów numer Moonlight In Samosa), przeróbka ckliwego przeboju Sea Of Love Phila Phillipsa, nagrana z efemeryczną supergrupą Honeydrippers (z Jimmym Page’em!), oraz rzecz premierowa i tylko z tego względu cenna - wykonanie dyskotekowego hitu Upside Down. O wiele większą wartość kolekcjonerską ma wszakże dysk drugi, zawierający wyłącznie rarytasy, a więc rzadkie nagrania z singli, także tych najwcześniejszych, jeszcze sprzed Led Zeppelin, muzykę dostępną dotychczas tylko na soundtrackach i składankach, owoce współpracy z takimi artystami, jak Alexis Korner i Jools Holland, oraz rzeczy premierowe, nigdy dotąd nie publikowane, studyjne i koncertowe. Całość otwierają utwory You’d Better Run i Our Song z singla wydanego w 1967 roku, właściwie popowe o soulowym zabarwieniu, ale jak zaśpiewane! Dlaczego Plant nie zrobił wtedy kariery? Naprawdę trudno odpowiedzieć na to pytanie. Potem mamy dwa publikowane po raz pierwszy próbne nagrania grupy Band Of Joy (z Johnem Bonhamem!). A są to kapitalne, pełne już zeppelinowej ekspresji wersje ballady Hey Joe i niezapomnianej pieśni For What It’s Worth zespołu Buffalo Springfield. Operator, akustyczny blues nagrany z Alexisem Kornerem z 1968 roku, mógłby z powodzeniem znaleźć się na pierwszej czy drugiej płycie Led Zeppelin. Tyle absolutnych archiwaliów. Wraz z publikowanym po raz pierwszy utworem Road To The Sun, przypominającym trochę Immigrant Song, wkraczamy bowiem w lata osiemdziesiąte. Tę dekadę reprezentują też smakowite opracowanie standardu rock’n’rollowego Philadelphia Baby z filmu Porky’s Revenge oraz jedyny koszmarek na płycie, premierowy numer w rytmie disco Red For Danger. Aż osiem nagrań pochodzi z lat dziewięćdziesiątych; są wśród nich porywające, niemal hardrockowe odczytanie Let’s Have A Party, starego przeboju Elvisa Presleya ze składanki The Last Temptation Of Elvis, przesycona punkowym duchem wersja Louie Louie The Kingsmen z filmu Świat Wayne’a 2, cudowny blues 21 Years napisany i nagrany z Rainerem Ptackiem, dotychczas dostępny tylko na singlu 29 Psalms, a wreszcie wykonany z Jimmym Page’em inny utwór Ptacka, prawdziwie przejmujący Rude World z poświęconej temu artyście płyty The Inner Flame. Lata najnowsze reprezentują trzy świetne nagrania: wyrosłe z muzyki arabskiej Life Begin Again, dokonane razem z zespołem Afro Celt Soundsystem, klasyczne boogie Let The Boogie Woogie Roll, przygotowane z orkiestrą Joolsa Hollanda, a wreszcie własny utwór Win My Train Fare Home, przesycony duchem psychodelii z lat sześćdziesiątych i ożywiony cytatami z wielu standardów rock’n’rollowych i bluesowych, wykonany na żywo w Timbuktu przed kilkoma miesiącami. Całość to ponad siedemdziesiąt minut muzyki dodanej do zestawu podstawowego, ale tak naprawdę nawet ciekawszej niż on sam.

WIESŁAW WEISS

[link widoczny dla zalogowanych]