Radio Derf (Playlista)

kora · Dołączył: 17 Lut 2006 Posty: 103 Przeczytał: 0 tematów

Stevie Ray Vaughan był najlepszym gitarzystą blues-rockowym lat 80'
i jednym z największych talentów gitarowych wszechczasów.
Zamiast kariery wybrał granie jego ukochanej muzyki.
Do dziś mimo upływu lat jest niedościgniony w tym co robił.
Stevie Ray Vaughan... urodził się 3 października 1954 roku w
niewielkiej miejscowości w Texasie.Był synem Big Jima i Marthy.

Dzieciństwo Steviego przebiegło według utartego schematu.
Jego ojciec zmieniał często miejsce pracy ,
czym zmuszał całą rodzinę do zmian miejsc zamieszkania.
Ostatecznie zamieszkali w Oak Cliff.W rodzinie małego Vaughana
nie było tradycji muzycznych.Rodzice jedynie lubili tańczyć w
rytmie Western Swingu.Pod koniec 1961 roku
,mały Stevie dostał pierwszą w swoją życiu gitarę ,
plastikową zabawkę z trzema strunami.Później dostawał
gitary po swoim bracie Jimmym...

Lata młodości Steviego były dekadą wielkich gitarzystów
takich jak Jimi Hendrix czy Eric Clapton
.Bracia Vaughan poznawali tajemnice gry na gitarze słuchając
ich nagrań w radio.Wkrótce pod wpływem wielkich bluesmanów ,
w Steviem zrodziła się wielka miłość do bluesa.W 1963 roku
Stevie kupił swoją pierwszą płytę - "Wham" Lonnie Macka ,
której słuchał całymi dniami.Wkrótce jednak rozwścieczony
hałasem ojciec Steviego ,rozbił jego gitarę o podłogę
.Pasja jednak została i Stevie zaczął grać w lokalnych garażowych zespołach
("A Cast of Thousands" ,a potem w "Blackbird").
Aktywna działalność muzyczna doprowadziła do kłopotów w szkole.
Skutkiem tego były działania rodziców mające na celu wybicie bluesa
z głowy małego Stevena. Postanowili zatem znaleźć mu pracę.
Niebawem pobliski bar fast-foodowy zyskał nową parę rąk do zmywania naczyń.
Niespokojny duch i nie owijając w bawełnę koszmarna praca pociągnęły
za sobą poważną decyzję. Dość szkoły i brudnych naczyń , czas na muzykę.
Realizując zamiar siedemnastoletni Stevie Vaughan wyrusza do Austin
by zacząć nowe życie...

Marzenie zaczęło się spełniać. Stevie spędzał dnie i noce grając w lokalach.
Dołączył także do obiecującej grupy o nazwie Krackerjack,
gdzie zetknął się z niejakim Tommym Shannonem. W 1973 r.
dołączył zaś do Marca Benno & The Nightcrawlers.
W grupie tej występował także Doyle Bramhall,
który później pokaże Vaughanowi jak pisać piosenki. Rok później
Stevie wstąpił do popularnej grupy Paul Ray & The Cobras,
w której grał przez następne dwa i pół roku. W 1977 r.
grupa otrzymała wyróżnienie jako najlepszy zespół roku w Austin.
Niewielki dorobek twórczy, a jedynie odgrzewanie przebojów innych
artystów spowodował, że nadszedł czas zmienić zespół.
Tym razem formuje go sam. W Triple Threat występują także Lou Ann Barton,
W. C. Clark, Mike Kindred i Fredde Pharoah, a później także Chris Layton.
Młody Vaughan zyskóje sobie wówczas miano obiecującego i utalentowanego muzyka.
W tym też czasie Stevie poznaje pannę Lenny Bailey, z pochodzenia Libankę,
z którą żeni się w grudniu 1979 r. Problemy to jednak jedyna rzecz
na którą zawsze możesz liczyć. Wkrótce z zespołu odchodzą Clark i Barton.
czas więc na nowy pomysł. Wraz z Johnym Reno, Jackie Newhousem,
Freddem Pharoahem i Chrisem Laytonem tworzy Double Trouble.
Nazwa zaczerpnięta została z utworu Otisa Rusha. Ostateczny
skład grupy ustala się na początku 1981 r. W grupie będą grać:
Stevie Ray Vaughan (gitara i wokal), Tommy Shannon (bas)
i Chris Layton (perkusja). Nadchodzi czas Vaughana.

Kolejne miesiące to okres występów, doskonalenia brzmienia,
tworzenia stylu i utworów. W lipcu 1981 r. Double Trouble grają
na prywatnym przyjęciu dla The Rolling Stones.
Rok Później największe wydarzeniew dotychczasowej karierze.
Montreux International Jazz Festival w Szwajcarii
. Występ ten zwróci na nich uwagę wielkiego Johna Hammonda,
który wylansował m. in. Bruca Springsteena, Boba Dylana
czy Billie Holiday. Rezultatem współpracy jest album Texas Flood
wydany przy asyście wspaniałych recenzji prasowych. Ponadto rok 1983 przynosi
nagrody w kategoriach największy nowy talent, najlepszy gitarzysta bluesowy,
i najlepszy album gitarowy w plebiscycie Guitar Player Magazine.
Nowy rok przynosi nowy album. Couldn't Stand The Weather rozchodzi
się w ponad milionowym nakładzie. Dzień po 30. urodzinach Stevena wielki
koncert w Carnegie Hall, razem z Double Trouble występują: Jimmy Vaughan,
Angela Strehli, Dr John, George Rainis oraz Roomful Of Blues Horns.
Pod koniec roku Stevie wygrywa kolejne nagrody. Tym razem są to:
muzyk roku i instrumentalista bluesowy roku w konkursie W. C. Handy National.
Niestety nie wszystko idzie dobrze. Problemy z narkotykami,
które rozpoczęły się wcześniej przybierają na sile,
a szklaneczką whiskey Stevie wita każdy nowy dzień.

W 1985 r. zespół wydaje kolejny album, Soul To Soul.
Piosenki do niego powstają przy udziale nowego członka grupy,
Reesa Wynansa (keyboard). Rok później zaś nagranie koncertu z
Austin opublikowane zostaje na płycie Live Alive. Niestety zły los,
który dotychczas udawało się unikać uderza boleśnie. W sierpniu '86
umiera Big Jim Vaughan, ojciec Steviego. Rozpada się też małżeństwo z Lenny.
Wkrótce też alkohol, narkotyki i wyczerpanie dopadają Vaughana.
Nagła zapaść jest przyczyną odwołania kilkunastu koncertów.
Lekarze stwierdzili, że był miesiąc od śmierci.

Okres leczenia dał Vaughanowi dość czasu na przemyślenia.
Pojawia się nowy plan życia. Bez narkotyków i alkoholu.
Pomaga mu w tym nowa miłość w jego życiu, modelka Janna Lapidus.
Dotychczasowe życie "w drodze" ustępuje prawdziwemu domowi,
jakiego nie miał od czasów dzieciństwa. Tommy Shannon również
przeszedł przez odwyk, tak więc odrodzeni Double Trouble wzięli się do pracy
z nową energią i nową wizją. Najbliższe miesiące to czas koncertów,
współpracy z innymi muzykami, występów telewizyjnych. W styczniu 1989 r.
grupa zagrała na przyjęciu u nowego prezydenta stanów Zjednoczonych,
Georga Busha. W czerwcu wychodzi album In Step. W opinii wielu, najlepszy.
Nowe brzmienie, nowy duch, nowe wielkie utwory. Album uhonorowany
jest nagrodą Grammy. W styczniu 1990 r. krótki koncert Unplugged Vaughana
dla MTV, a we wrześniu wspólne dzieło braci Vaughan, bez udziału
ich zespołów Double Trouble i Fabulous Thunderbirds. Tytuł albumu brzmi
Family Style. Wydaje się, że życie nie mogło by toczyć się lepiej.
Nadszedł dzień 27 sierpnia 1990 roku.Wielkie wydaarzenie w Alpine Valley
w Wisconsin.Na wspólnym koncercie grają Stevie ,jego brat Jimmy oraz gwiazdy
:Robert Cray ,Eric Clapton i Buddy Guy.Dla wielu ludzi ten koncert
to spełnienie marzeń.Wspaniali muzycy razem na scenie ,brawurowe wykonanie
"Sweet Home Chicago".Koniec koncertu późno wieczorem.

Stevie i Jimmy rozmawiają tuż po występie.Planują powrót.Stevie w ostatniej
chwili decyduje się na przelot helikopterem wraz ekipą Claptona.Jimmy i
jego żona mają wrócić do Chicago samochodem.Stevie kierował się wielką
ochotą szybkiego powrotu do hotelu w Chicago.Około 1:00 w nocy helikopter
ze Steviem na pokładzie odlatuje na północ.Gęsta mgła ogranicza widoczność
pilota.W pewnym momencie tuż po godzinie 1:00 ,helikopter rozbija się o
zbocze góry.Wszyscy giną na miejscu.

W tym dniu (4 rocznica śmierci jego ojca) ginie w wieku 35 lat,
jeden z największych talentów muzycznych w historii i cudowne dziecko bluesa.