Radio Derf (Playlista)

derf

Eric Clapton

Gdy przodował na brytyjskiej scenie muzycznej, po murach pisano "Clapton jest Bogiem". Do dziś jest niedościgniony w tym co robi. Jest wzorcem dla każdego początkującego gitarzysty bluesowego. Jego życie i kariera pokazało jak skomplikowany i niesprawiedliwy może być los człowieka. Przyłożył rękę do stworzenia dzisiejszej muzyki rozrywkowej stajcą w jednym rzędzie ze swoimi idolami z lat młodości i koło innych wielkich zasłużonych ludzi muzyki. Jest legendą która nie zeszła ze sceny by móc dalej robić to co kocha.

Urodził się w 1945 roku w Ripley (Anglia). Jego nastoletnia matka porzuciła go, ojca nigdy nie poznał. Wychowali go dziadkowie. Pierwszą gitarę dostał na 13 urodziny - wówczas jego ulubionymi artystami byli Chuck Berry i Buddy Holly. Już jako uczeń szkoły sztuk pięknych, Clapton zaczął grać na gitarze naśladując swoich ówczesnych bluesowych idoli: B. B. Kinga, Big Billa Bronzy czy Muddy Watersa. Pierwsze koncerty Claptona odbywały się w małych klubach i parkach. W 1963 roku rozpoczął współpracę z rhytm'n'bluesową grupą The Roosters. Następna formacja to Casey Jones And The Engineers. W tym samym roku Clapton otrzymał propozycję grania w The Yardbirds, którzy poszukiwali gitarzysty na miejsce zwolnione przez Tony'ego Tophama. Clapton grał w tym zespole przez 18 miesięcy, zyskując sobie świetną reputację i przydomek "Slowhand" z racji swojego eleganckiego, nieśpiesznego stylu gry. Muzyk opuścił zespół ponieważ reszta muzyków zmierzała w stronę popu - on natomiast chciał nadal grać bluesa.

Po opuszczeniu The Yarbirds, Eric rozpoczął współpracę z Bluesbreakers - grupą Johna Mayalla. Co prawda Clapton uczestniczył w nagraniu tylko jednej płyty - ale jest to pozycja znakomita, uważana za klasyka gatunku.W 1966 roku Clapton wraz z byłymi muzykami Graham Bond Organization - Jackiem Brucem i Gingerem Bakerem zakłada supergrupę Cream - uważana przez krytyków muzycznych za jedną z najważniejszych kapel rockowych. Ten zespół istniał około dwóch lat i w tym czasie nagrał kilka świetnych albumów - m.in.: "Fresh Cream" , "Disreali Gears" czy "Goodbye". Dyskografię uzupełniają albumy koncertowe (dwie części "Live Cream") oraz kompilacje (jak np. Heavy Cream).W międzyczasie Clapton pojawił się także gościnnie na "White Album" Beatlesów, gdzie (ukrywajac się pod pseudonimem L'Angelo Mysterioso) zagrał gitarowe solo w utworze While My Guitar Gently Weeps.

Po rozwiązaniu Cream, Clapton wraz z Gingerem Bakerem, Stevem Winwood'em i Rickiem Grechem współtworzą grupę Blind Faith. Zespół wydaje jeden jedyny album zatytułowany "Blind Faith" rusza w trasę koncertową po USA, po czym rozpada się, a Clapton natychmiast dołącza do Delaney And Bonnie And Friends, z którymi nagrywa ich debiutancki album ("Delaney And Bonnie And Friends").

Po opuszczeniu Delaney And Bonnie And Friends... Clapton postanawia nagrać swój solowy album. Do udziału w tym przedsięwzięciu zaprasza m.in. Leona Russella, Stephena Stillsa i Delaneya Bramletta. Jednak "Eric Clapton" (1970) rozczarowuje fanów - w związku z tym Clapton postanawia stworzyć nową formację "Derek And The Dominos", w której znaleźli się również muzycy uczestniczący w sesji nagraniowej solowego albumu Erica. I to ten zespół nagrywa jedną z najsłynniejszych piosenek Claptona, czyli kompozycję Layla zamieszczoną na albumie "Layla and Other Assorted Love Songs". Na nieszczęście w tym okresie Clapton styka się z narkotykami, które wkrótce niemal zrujnują mu życie.

Przez następne kilka lat artysta będzie zmagał się ze swoim nałogiem, aż do momentu w którym jego zdesperowani przyjaciele (m.in. muzycy zespołu The Who i Rolling Stones ) postanawiają mu pomóc i organizują koncert Eric Clapton At The Rainbow. Niedługo po tym wydarzeniu Clapton decyduje się na kurację odwykową.

W sierpniu 1974 roku w sklepach ukazuje się płyta "461 Ocean Boulevard". Jest to udany powrót Claptona, który uwolnił się od heroinowego tasiemca i zaprezentował tym krążkiem zapowiedź nowego stylu - bardziej "zwartego" i pozbawionego długich gitarowych solówek.Płyta (na której znalazła się m.in. kompozycja Boba Marleya "I Shot The Sheriff") odniosła ogromny sukces - zajęła pierwsze miejsce list sprzedaży w USA i trzecie w Wielkiej Brytanii.

Sam Clapton nie dość że przezwyciężył nałóg, nagrał bestseller, to jeszcze związał się z Patti Harrison (długoletnia sympatia Claptona, żona eks-Beatlesa Georga Harrisona - inspiracja piosenki "Layla").

Następne lata to pasmo sukcesów - Clapton śmiało wkracza w świat muzyki pop, nagrywając takie przebojowe albumy jak: "There's One In Every Crowd", "No Reason To Cry", "E.C. Was Here". Mimo tego "komercyjnego kursu", artysta nadal potrafi zadowolić fanów jego wcześniejszego, ambitniejszego wcielenia, proponując doskonałe albumy jak August (1987), czy Journeyman (1989).

W 1991 roku pasmo zawodowych sukcesów przerywa tragiczna śmierć pięcioletniego syna Claptona. Ból po stracie dziecka muzyk wyrazi rok później w przejmującym utworze "Tears In Heaven" znajdującym się na płycie zarejestrowanej podczas występu dla MTV i zatytułowanej Unplugged. Płyta stała się szlagierem w swojej kategorii. Szczególnie sławne stają się dwie ballady - "Tears In Heaven" i genialnie przerobiona "Layla".Od tego momentu Clapton zwolnił nieco tempo i nagrywa jakby "od niechcenia"... bywa ,że na zamówienie Hollywood (Lethal Weapon III, Runaway Bride). W 2000 roku muzyk złożył hołd swojemu muzycznemu idolowi B.B. Kingowi, nagrywając wspólnie z nim płytę "B.B. King And Eric Clapton - Riding With The King" nagrodzoną Grammy.

Niedługo potem ukazał się kolejny album artysty zatytułowany "Reptile" , potwierdzający jego ogromny talent. Fascynację bluesową z lat młodości podkreślił też albumem "Me and Mr.Johnson".

Eric Clapton jest jednym z najbardziej twórczych gitarzystów. Jest żywą legendą. Czołowym gitarzystą wszechczasów. Jednym z najbardziej genialnych umysłów muzycznych. Jest w swojej dziedzinie jednym z "Bogów".

[link widoczny dla zalogowanych]